Stiekem ben ik een wereldverbeteraar

Ik ben blij dat ik dit soort voorbeelden tegenkom en ik hoop dat ik vaker dit verschil kan maken.

‘Down to earth’

Ik kan mij de eerste afspraak, 2,5 jaar terug, nog goed herinneren. Ik kwam binnen bij een klein bouwbedrijf met een directeur die nog dicht bij de business staat. Lekker ‘down to earth’ en met de poten in de klei. Eén van de eerste dingen die hij zei in het gesprek was: “Ik heb niet zoveel met CO2.” en “Een mooie (lees benzine slurpende) auto is hier een arbeidsvoorwaarde en daar ga ik niet aan tornen.” Ik vroeg mijzelf op dat moment, hardop, af waarom hij dan met de CO2-Prestatieladder aan de gang wilde. “Voorlopen op de markt”, was zijn antwoord. Ik dacht bij mezelf, een goed begin en de rest komt nog wel.

Halverwege het adviestraject

Drie maanden na ons eerste gesprek waren we halverwege het adviestraject. We hadden verschillende gesprekken gehad en het bedrijf was op de goede weg om de administratieve kant te regelen. Tijdens zijn rookpauze zei de directeur tegen mij: “Ik heb gisteren gekeken naar mijn eigen energierekening en die is best hoog. Misschien moet ik daar ook iets mee.” Enigszins verbaasd keek ik hem aan en vroeg of hij wist waardoor dit kwam. Tijdens het gesprek wat volgende, drong het tot me door dat er werkelijk iets aan het veranderen was bij hem.

Nu, anderhalf jaar later, heeft het bedrijf twee hybride auto’s aangeschaft, hebben ze het kantoor verbouwd en hebben ze meteen allerlei duurzame maatregelen ingevoerd. Als klap op de vuurpijl is één van de mensen opgeleid om opdrachtgevers te adviseren over duurzaamheid. Dit is één van de klanten waar ik serieus trots op ben dat ik ze heb geadviseerd. Ze hebben de handschoen opgepakt en beter dan dat, ze kijken verder dan hun eigen bedrijf. Ze willen het verschil gaan maken waar het echt telt, in de projecten die ze uitvoeren.

Stiekem

De afgelopen tijd ben ik me gaan beseffen dat ik stiekem een wereldverbeteraar ben. In de huid van een adviseur en gelukkig zonder geitenwollen sokken, want die kriebelen… In mijn werk probeer ik bedrijven zover te krijgen om iets te doen aan het milieu en als dit lukt, geeft dat een goed gevoel. Bovenstaand verhaal is hier een goed voorbeeld van.

‘Helaas’ loop ik nu wel tegen een dilemma aan. Als je tijdens je werk hiermee bezig bent hoe moet het dan in mijn eigen leven? Is alles bij mij wel helemaal duurzaam? Belangrijker nog moet dit ook of mag ik af en toe ook bewust een andere keus maken? Toch nog maar eens nadenken over die mooie Amerikaanse sportwagen…