Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO)

Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO)

Organisation for Economic Cooperation and Development (OECD)

De OESO-richtlijnen maken duidelijk wat de Nederlandse overheid (en 43 andere landen) van bedrijven in het buitenland verwacht op het gebied van Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO). Ze bieden handvatten voor bedrijven om met kwesties om te gaan als: ketenverantwoordelijkheid, mensenrechten, kinderarbeid, milieu en corruptie.

De Richtlijnen zijn opgesteld door de 34 OESO lidstaten en 10 aangesloten landen in samenwerking met bedrijfsleven (BIAC), vakbonden (TUAC) en maatschappelijke organisaties (OECD Watch). Coördinatie ligt bij het OECD investeringscomité in Parijs. De OESO-richtlijnen zijn gebaseerd op internationale verdragen en bedoeld om gelijke MVO regels te hanteren voor internationale handel (level playing field). In 2011 zijn de OESO-richtlijnen herzien. De Richtlijnen staan beschreven in 11 hoofdstukken.

Wat doet het Nationaal Contactpunt (NCP)?

Het Nederlandse Nationaal Contactpunt (NCP) ondersteunt bedrijven om de OESO richtlijnen in praktijk te brengen. Wanneer dit tot verschillen van inzicht leidt tussen bedrijven en haar stakeholders, kan dit door alle partijen bij het NCP worden gemeld. Het NCP treedt in dat geval op als onafhankelijke bemiddelaar bij het oplossen van het probleem. Hierdoor kan escalatie en reputatieschade worden voorkomen.

OESO landen en aangesloten landen zijn:

Argentinië, Australië, België, Brazilië, Canada, Chili, Colombia, Denemarken, Duitsland, Egypte, Estland, Finland, Frankrijk, Griekenland, Hongarije, Ierland, Israël, Italië, Japan, Letland, Litouwen, Luxemburg, Marokko, Mexico, Nederland, Nieuw Zeeland, Noorwegen, Oostenrijk, Peru, Polen, Portugal, Roemenië, Slowakije, Slovenië, Spanje, Tsjechië, Tunesië, Turkije, Verenigd Koninkrijk, Verenigde Staten, IJsland, Zuid Korea, Zweden, Zwitserland.

Geschiedenis van de OESO

In 1960 ging de toenmalig Organisatie voor Europese Economische Samenwerking (OEES), op in de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). Als opvolger van de OEES, belichaamt de OESO de visie van George Marshall, die in zijn toespraak van juni 1947 een pleidooi hield voor economische samenwerking en ontwikkeling als middelen bij uitstek om blijvende vrede, veiligheid en welzijn te kunnen verwerven.

De OESO is een intergouvernementele organisatie. Alle dertig lidstaten zijn landen met een markteconomie, die worden geregeerd op basis van democratische beginselen en respect voor de mensenrechten (homogeniteit van het OESO-lidmaatschap).

De desbetreffende Conventie uit 1960 beschrijft als de doelstellingen van de OESO het bevorderen van beleid dat beoogt:

• De hoogst mogelijke duurzame groei, werkgelegenheid en stijgende levensstandaard in de lidstaten te bereiken
• Bij te dragen aan goede economische ontwikkeling in zowel lidstaten als niet-lidstaten
• Bij te dragen aan de expansie van de wereldhandel- en van investeringen op een multilaterale, niet discriminatoire basis